Czerwony dąb amerykański jest gatunkiem dominującym w amerykańskich lasach liściastych – jego drewno cechuje się charakterystycznym rysunkiem usłojenia oraz niekoniecznie czerwoną barwą. Nazwa gatunku pochodzi od barwy liści w sezonie jesiennym. Czerwony dąb amerykański występuje wyłącznie w lasach rosnących naturalnie i niemal wyłącznie na terenie Ameryki Północnej, chociaż bywa sadzony i na innych kontynentach. Z Analizy Inwentaryzacji Lasów wynika, że drzewostan czerwonego dębu amerykańskiego obejmuje 2,48 miliarda m³ – 18,7% drzewostanu gatunków liściastych w Stanach Zjednoczonych ogółem. Naturalny roczny przyrost czerwonego dębu wynosi 55,2 miliona m³; rocznie wycina się 33,9 miliona m³. Biel czerwonego dębu ma zazwyczaj barwę jasnobrązową, a twardziel często – lecz nie zawsze – różowawą po czerwonawobrązową. Kolorystyka bielu i twardzieli jest zdecydowanie zróżnicowana. Czerwony dąb amerykański ma doskonałe ogólne właściwości związane z wytrzymałością w stosunku do masy. Jako gatunek drewna twardego, stabilnego wymiarowo po wyschnięciu i łatwego w polerowaniu i barwieniu, doskonale sprawdza się w produkcji mebli i podłóg.