Celem niniejszego materiału jest przedstawienie prostych, a jednocześnie rzetelnych wyjaśnień na temat zasad klasyfikacji amerykańskiej tarcicy liściastej. Normy klasyfikacji tarcicy zostały opracowane ponad 100 lat temu przez powołane wówczas do życia Krajowe Stowarzyszenie Producentów Tarcicy Liściastej (NHLA). Dzisiaj do NHLA należy ponad 1 000 organizacji członkowskich na całym świecie, a jego zasady są nadal standardem obowiązującym w amerykańskiej branży drewna liściastego i stanowią podstawą zawierania międzynarodowych transakcji handlowych. Jak każdy materiał naturalny, drewno ma zróżnicowaną charakterystykę oraz wady wymagające zrozumienia i uwzględnienia dla potrzeb poszczególnych zastosowań. Klasyfikacja tarcicy na sortymenty na etapie przetwarzania w znacznym stopniu ułatwia ocenę wartości i możliwości wykorzystania każdej deski.



Normy jakościowe klasyfikacji drewna zapewniają nabywcy i sprzedającemu możliwość korzystania z określeń znanych obydwu stronom, co jest bardzo pomocne przy opracowywaniu specyfikacji tarcicy liściastej podczas składania zamówień. Normy NHLA powstały z myślą o rynku amerykańskim – natomiast pewien poziom wiedzy jest niezbędny wszystkim odbiorcom spoza Stanów Zjednoczonych oczekującym określonej jakości dostaw. Klasa tarcicy dostarczanej przez producenta decyduje o koszcie i wydajności materiału. Drewno przypisuje się do określonej klasy ze względu na procentowy udział drewna czystego w desce – liczne, częstokroć piękne i naturalne cechy drewna liściastego są pomijane przy naliczaniu ostatecznej objętości wymaganego materiału. Fakt ten podkreślono na zdjęciach przedstawiających podstawowe klasy drewna ujęte treścią niniejszego opracowania dla 10 wiodących gatunków amerykańskiego drewna liściastego.



Tarcicę gatunków liściastych klasyfikuje się zazwyczaj na podstawie wielkości i liczby elementów możliwych do uzyskania z deski po jej pocięciu, a następnie wykorzystywanych w produkcji wyrobów z drewna liściastego. Zasady NHLA opracowano z myślą o branży meblarskiej i uzyskaniu wymiernego udziału czystych i wolnych od wad elementów drewnianych w każdym z sortymentów. Klasy wyższe  (FAS, FAS-One-Face (FAS/1F) i Selects) zapewniają użytkownikowi możliwość korzystania z elementów długich i wolnych od wad. Klasy niższe (Common) są przeznaczone do cięcia na krótsze elementy czyste. Klasy wyższe wykorzystuje się do produkcji długich i czystych elementów stolarskich – ościeżnic i obrzeży, wnętrzarskich detali architektonicznych i mebli wymagających znacznych ilości komponentów długich i szerokich.



Niższe klasy drewna (głównie Number 1 Common (No. 1C) i  Number 2A Common (No. 2AC)) znajdują zastosowanie w produkcji szafek kuchennych, większości elementów meblarskich oraz desek i fryz podłogowych. Warto podkreślić, że jakość elementów klas Common po przycięciu będzie odpowiadała jakości drewna klas wyższych; jedyną różnicą będzie wielkość (szerokość i/lub długość) elementów. Nazwa sortymentu określa procentowy udział czystego drewna w desce, nie zaś jej wygląd ogólny. Zasoby amerykańskich lasów liściastych strefy umiarkowanej nie mają sobie równych na świecie; jednocześnie Stany Zjednoczone mogą poszczycić się bogatą historią zrównoważonej gospodarki. Korzystanie – wszędzie tam, gdzie jest to możliwe – z klas Common jest bardzo dobrym rozwiązaniem pod kątem możliwie wysokiej wartości w zakresie ceny, jak i objętości dostępnego materiału. Takie podejście zapewnia również ochronę zrównoważonych zasobów leśnych z myślą o przyszłych pokoleniach.

ILUSTROWANY PRZEWODNIK PO GATUNKACH AMERYKAŃSKIEJ TARCICY LIŚCIASTEJ

Niniejszy przewodnik wyjaśnia w prosty sposób system klasyfikacji jakościowej drewna według NHLA, uznawany za krajowy standard w branży amerykańskiej tarcicy z drewna liściastego i stanowiący podstawę zawierania międzynarodowych transakcji handlowych.

DATA PUBLIKACJI: wrzesień 2013 roku

CENA: publikacja darmowa

ZAKRES GATUNKOWY: wszystkie gatunki